hari : luper la.
masa : petang *agaknyer pukul 6+++ kot.*
macam nie. my mum nak biskut, tapi dah habis stok pulak. nak pergi pasaraya macam malas pulak. so jejak la kaki nie kat kedai area rumah nie. belek biskut. pilih la biskut nie. n barang-barang lain. beratur kat kaunter. lepas jer mamat-makcik-pakcik, my turn. scan harga.
aku : kak, bukan ker biskut nie rm6.40.
pekedai tue pun jenguk balik tag harga n mesin harga yer...
dia : yer laa. rm6.40.
lepas jer bayor. kedengaran la suara kat belakang.
dia : bukannyer banyak pun. 10sen jer. itu pun nak berkira.
aku pandang belakang tapi yer wat kira-kira barang orang belakang aku.
hati aku : kak, aku nie bukannyer nak berkira 10sen tue. aku cuma tanya jer.
mentang-mentang la kedai ko nie memang sentiasa berpengunjung, maka ko boleh wat sesuka hati jer keee. lantak la harga yang ko tag tue sama ke tak dengan mesin ko scan. cuba bayangkan kalau ader pengunjung yang lagi cibai dari aku. mulut yer dari besar dari mulut aku. baru ko tahu langit tue tinggi ker rendah. *baca : geram*
kalau ko tue keje kat mydin ke, giant ker, konpem-konpem la tak sampai 2,3 hari ko keje kat situ, memang dah kena buang agaknyer.
No comments:
Post a Comment